مشروبات الكلي

قرآن شراب را یکی از ابزارهای شیطان می شمارد که با آن به گمراه کردن انسان ها می پردازد، با این بیان روشن می گردد که خباثت و پلیدی شراب امری دائمی است و در نتیجه تمام اولیاء الهی که از شیطان دور هستند، از شراب دور بوده و به طور اولویت پیامبران نیز از آن مبرا هستند.
«اى كسانى كه ایمان آورده‏ اید، شراب و قمار و بتها و گروبندى با تیرها پلیدى و كار شیطان است، از آن اجتناب كنید تا رستگار شوید. - شیطان مى‏ خواهد با شراب و قمار میان شما كینه و دشمنى افكند و شما را از یاد خدا و نماز باز دارد، آیا از آنها دست بر می دارید؟»[مائده/91-90]
امام صادق (ع) نیز در این باره می فرمایند: "خداوند هرگز پیامبرى را برنینگیخت، مگر آن كه مى دانست كه چون دین او را كامل كند، تحریم شرابخوارى نیز در آن است . شراب، همیشه حرام بوده است. همانا دین، مرحله به مرحله (تدریجا) كامل مى شود."[1]

پس خباثت و حرمت شراب همیشگی است. اگر چه دستور به ترک آن بیان نشده باشد. کما اینکه در اسلام نیز، سالها پس از بعثت و به تدریج حکم تحریم شرابخواری بیان شد.

در عقوبت شراب خوار نیز روایت بسیاری داریم.
امام على علیه السلام: "هر كس شراب بنوشد در حالى كه مى داند حرام است، خداوند او را از زردابه بدن دوزخیان، بنوشاند."[2]
امام صادق از پدرانش علیهم السلام از امام على علیه السلام: "دائم الخمر همچون بت پرست خدا را دیدار خواهد كرد"[3] (یعنی حکم شرابخوار مانند حکم بت پرست است)
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: "میگسار، در حالى از گور خود خارج مى شود كه بر پیشانیش نوشته شده است: نومید از رحمت خدا."[4]

اما خلود در جهنم و یا اصل جهنمی شدن، منوط به حکم خداوند در قیامت است، آنچه می توان گفت؛ این است که توبه گناه را از بین می برد:
«وَ هُوَ الَّذی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ وَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ؛[شوری/25] و همو است خدایى كه توبه را از بندگانش مى ‏پذیرد، و از گناهان عفو مى ‏فرماید، و به آنچه مى ‏كنید دانا است.»

[1]. وسائل الشیعة: ج١٧ ص ٢٣٧.
[2]. الخصال: ٦٢١/١٠.
[3]. الخصال: ٦٣٢/١٠.
[4]. كنز العمّال: ٤٣٩٥٨.